اینجا خانه ما| خرید لوازم­ التحریر و آشوب بعدش!

خرید نوشت ­افزار برای علی کلاس سومی، دردسر چندانی نداشت اما در حاشیه مراسم خرید، سجاد که نه سر پیاز بود نه ته پیاز، هوای دایناسور به سرش زد و دود آتش دهان اژدها، - گروه زندگی : -  مامان! سال دیگه که کلاس چهارمی بشم، برام کوله جدید می خری؟ -  آره پسرم، ایشالا می خریم.

با خواهرم و بچه هایش رفته بودیم خرید لوازم التحریر و حالا که همه با هم برگشته بودیم خانه ما، علی این سوال را از من پرسید.

دخترخاله و پسرخاله اش کوله پشتی جدید خریده بودند و انگار تازه به ذهن علی خطور کرده بود که او هم می تواند کوله پشتی جدید داشته باشد.

کلاس اول و دوم و کلاس های تابستانی بین شان را با همین کیف سورمه ای رنگ سر کرده بود.

چند روز پیش بررسی اش کرده بودم و دیده بودم که کمی کنار دسته اش پارگی پیدا کرده.

کف کیف و یکی دو جای دیگرش هم لکه هایی داشت که با شستن نرفته بود.

اما در مجموع هنوز سرپا بود و می شد از آن استفاده کرد.

علی تا همان لحظه که برای سال بعدش قول کوله پشتی جدید گرفت، هیچ وقت نگفته بود برایم کیف جدید بخرید.

در خانه ما همیشه این سنت برقرار بوده که وقتی چیز جدید می خریم که به آن نیاز داشته باشیم، نه اول مهر یا عید نوروز.

شاید هرگز حرف مستقیمی در این زمینه نزده باشیم، اما رویه من و مقداد از دوران مجردی مان همین بوده و گویی روح این قانون، خود به خود در خانه